Blog Stichting MEERGroen: Wat deden we de afgelopen week om er samen wat leuks van te maken en waar we zoal tegenaan lopen in de manier waarop onze samenleving met zijn leefomgeving omgaat.
Deze week begon niet goed: na 7 schadevrije jaren opeens 2 lekke banden van onze dagelijks in gebruik zijnde aanhanger. Toen de banden van de aanhanger voor €350 euro weer op orde waren hadden we de volgende ochtend weer een noviteit: alle 4 de banden waren met een mes bewerkt en plat.. Het is niet alleen de financiële schade en de rompslomp die zoiets met zich meebrengt, maar je gaat vooral twijfelen aan de geestelijke gesteldheid van onze samenleving. Maar daarover later meer. De rest van de week verliep gelukkig beter. Rond half augustus zijn onze oogsten meer dan overvloedig. Zie de foto met een van de drie leveranties die we per week doen aan restaurants en biologische markten. We hebben helemaal geen tijd om weg te gaan op vakantie ! en eerlijk gezegd ook helemaal geen behoefte om bij 30 of 40 graden in een ver land stranden en oudheden te bezoeken. Het is veel te leuk en voldoening scheppend en zelfs rustgevend om dagelijks 10 kilo tomaten, 20 kilo courgettes, 5 kilo bramen, 15 kilo komkommers en een keur aan andere bulk- gewassen zoals uien, bieten, aardappels en speciale producten zoals ijskruid, Basilicum, Japanse wijnbes, okra’s, en eetbare bloemen te oogsten en op bestemming te krijgen.
Korte lontjes
Het zet je aan het denken als onverlaten de banden van je aanhanger met een mes bewerken. Wat bezielt dat soort mensen? Het is helaas schering en inslag hoewel 90-95% van de mensen zich normaal gedraagt. De rode lijn van deze blogserie is mijn verbijstering over hoe onze samenleving functioneert en vaak juist niet functioneert. En dit is weer zo’n voorbeeld. Het lijkt erop dat we korte lontjes en criminaliteit gelaten over ons heen laten komen. Maar het is denk ik goed om eens te analyseren welke processen en achtergronden daarbij meespelen, waar we naar toe evolueren en of het niet de moeite waard is een tegenbeweging te ondernemen. Mijn gevoel zegt het volgende:
De moderne mens is een product van 10 miljoen jaar evolutie en al die 10 miljoen jaar hebben we in kleine familieverbanden geleefd en fysiek gebikkeld in een gevecht met de natuur. De afgelopen 150 jaar is dat radicaal veranderd. 3000 jaar geleden konden we sociaal toe met de 10 wetten van Mozes: Niet stelen, liegen, vloeken en doodslaan, e.d. . Dat begrijpt iedereen en de rest werd afgehandeld middels sociale controle, een raad van oudsten, opperhoofden e.d. De laatste paar 100 jaar clusteren we steeds meer samen in steden en zitten we inmiddels met 7,8 miljard mensen op een kluitje. Mij valt op dat er een groot verschil is tussen zeg Drenten en Friezen aan de ene kant en Amsterdammers of Rotterdammers aan de andere kant en dat verschil zit hem in rust of geagiteerdheid. We zijn als mensen niet gemaakt om boven op elkaar te zitten. Ondanks het feit dat er massa’s mensen denken dat mensenmassa’s en steden leuk zijn, geeft dat stress bij parkeren, in de winkel, herrie om je heen, etc,. Dat levert op dat mensen korte lontjes krijgen en dat er sociaal cement wegvalt. De overheid probeert terecht die korte lontjes en criminaliteit in goede banen te leiden met regels en wetten maar inmiddels heeft dat geleid tot een monstrum van zeg 10 miljoen pagina’s wetteksten waar niemand het overzicht meer over heeft en waar duizenden juristen veel te rijk van worden. Problematisch daarbij is dat die wetteksten vanuit duizenden perspectieven worden geschreven en op de raak- vlakken van al die vakgebieden zoals brandweer, arbo, milieu, belasting en noem maar op, daar wringt het. Niemand komt daar meer uit. Een bewijs daarvan vanuit ‘het ongerijmde ‘is dat hoe meer geld je te besteden hebt, hoe kleiner de kans is dat je als crimineel je straf moet ondergaan. Ook de belastingtoeslagenaffaire, het Groninger gasdrama en veel andere zaken zijn terug te voeren op het feit dat het systeem kraakt en piept omdat geen mens meer uit de voeten kan met het woud aan tegenstrijdige regels. En dan komt niet het beste in de mens naar boven: op het uitvoerend niveau leidt dat tot het wegduiken voor risico’s of het krampachtig aan de letter van de wet hangen en op de hogere niveaus wordt beleid steeds meer bepaald door wie geld levert en niet door wat beter is voor de samenleving. Deze beide zaken eroderen het sociale cement nog meer en dat leidt dus tot mensen die afhaken en boos zijn op alles en iedereen en die willekeurig schade berokkenen zoals aan onze aanhanger. Nog erger: Juridische teksten zijn per definitie gestold wantrouwen. Ze gaan altijd uit van wat er fout zou kunnen gaan. Dat is geen positieve insteek en dat stimuleert juist mensen om zich niet positief te gaan gedragen.
Ik pleit voor een radicale omslag: om uit te gaan van hoe we er samen iets leuks van kunnen maken ter wederzijds voordeel met een gunfactor. Ook dan zal niet alles goed gaan, maar zo desastreus als we nu als samenleving uit elkaar aan het vallen zijn en waarbij we de boeren, de Derde Wereld en de natuur eerst leeg parasiteren … wordt dat vast niet.
Graag krijgen we reacties op onze wekelijks blogs op zaterdag via [email protected]
Franke van der Laan
Stichting MEERGroen
